अश्व चेस्टनट (एस्क्युलस हिप्पोकास्टॅनम)

घोडा चेस्टनट एक प्रचंड वृक्ष आहे. 30 मीटर उंचीसह, ही एक वनस्पती आहे जी मोठ्या प्रमाणावर वेगळ्या नमुना म्हणून वापरली जाते. जरी ते भांडीमध्ये देखील दिसू शकते, परंतु त्याच्या आकारामुळे ते शक्य तितक्या लवकर जमिनीत लावण्याची शिफारस केली जाते.

जरी त्याचा वाढीचा दर सर्वसाधारणपणे मंद असला तरी, त्याला कमी जागेची गरज आहे असा विश्वास ठेवण्याची गरज नाही. आणि हे असे आहे की जेव्हा ते लहान असते तेव्हा त्याचे खोड खूपच पातळ असते, त्याची मूळ प्रणाली खूप आणि लवकर विकसित होते. या कारणास्तव, नेहमीच त्याची काळजी कशी घ्यावी हे जाणून घेणे महत्त्वाचे आहे.

काय आहे एस्क्युलस हिप्पोकास्टॅनम?

हे एक झाड आहे ज्याचे वैज्ञानिक नाव आहे एस्क्युलस हिप्पोकास्टॅनम, हॉर्स चेस्टनट किंवा खोट्या चेस्टनट म्हणून ओळखले जाते, कारण फळे कॅस्टेनिया वंशाच्या झाडांद्वारे उत्पादित केलेल्या फळांशी विशिष्ट साम्य आहेत. हे अल्बानिया, बल्गेरिया, ग्रीस आणि पूर्वीच्या युगोस्लाव्हियाच्या जंगलांचे मूळ आहे, जरी आज ते जगातील समशीतोष्ण प्रदेशातील अनेक उद्याने आणि उद्यानांमध्ये आढळू शकते.

त्याचे सरळ खोड आहे ज्याच्या फांद्या काही मीटर उंच आहेत. मुकुट बेसल परिघामध्ये सुमारे 5 मीटर मोजतो आणि असंख्य शाखांनी बनलेला असतो ज्यामधून पाल्मेटची पाने फुटतात., 5 किंवा 7 हिरव्या पत्रके बनलेले. ते वसंत ऋतूमध्ये फुलते. फुले पांढरी असतात आणि पिरॅमिडल आकारासह पॅनिकल्समध्ये गटबद्ध असतात.

घोडा चेस्टनटचे फळ कसे आहे?

घोडा चेस्टनट नावाचे फळ, हे एक कॅप्सूल आहे जे बिया सोडण्यासाठी तीन भागांमध्ये उघडते. ते सुमारे 5 सेंटीमीटर मोजतात आणि त्यांची त्वचा तपकिरी असते. त्यात एस्क्युलिन हा आपल्यासाठी विषारी पदार्थ असल्याने त्याचे थेट सेवन करणे शक्य नाही; परंतु असे काही प्राणी आहेत जे समस्यांशिवाय ते खाऊ शकतात.

घोडा चेस्टनट कशासाठी वापरला जातो?

El एस्क्युलस हिप्पोकास्टॅनम त्याचे अनेक उपयोग आहेत:

• शोभेच्या: सर्वात व्यापक आणि सर्वात महत्वाचे आहे. हे एक मोठे झाड आहे, ज्यामध्ये भव्य बेअरिंग आहे, जे भरपूर सावली देखील देते. हेज म्हणून वापरण्याची शिफारस केलेली नाही, जोपर्यंत ते उंच नाही आणि नमुने सुमारे 4 मीटर अंतरावर ठेवलेले नाहीत, परंतु ते वेगळ्या नमुन्याप्रमाणे छान दिसते.
• औषधी: आपण फळे थेट खाऊ शकत नाही असे म्हटले आहे, परंतु काही काळापासून आपण लोशन, क्रीम आणि कॅप्सूल यांसारखी नैसर्गिक हॉर्स चेस्टनट औषधे पाहिली आहेत. हे रक्त परिसंचरण सुधारण्यासाठी वापरले जातात, कारण ते शिराचा नैसर्गिक दाब वाढवते आणि याव्यतिरिक्त, वैरिकास नसणे दिसणे प्रतिबंधित करते.

काळजी काय आहेत एस्क्युलस हिप्पोकास्टॅनम?

घोडा चेस्टनट ही एक अतिशय सुंदर वनस्पती आहे, परंतु ती जिथे ठेवली जाणार आहे ती जागा अतिशय काळजीपूर्वक निवडली पाहिजे जेणेकरून त्याचे सजावटीचे मूल्य टिकून राहील किंवा वाढेल. या कारणास्तव, खाली आम्ही तुम्हाला आवश्यक काळजीबद्दल बोलणार आहोत:

स्थान

ते बाहेर, पूर्ण उन्हात ठेवणे महत्वाचे आहे. केवळ ते खूप उंच होते म्हणून नाही तर आणि सर्वात महत्त्वाचे म्हणजे त्याला पाऊस, वारा, सूर्यकिरणांची उष्णता आणि दंव जाणवणे आवश्यक आहे. पण नेमकं ठेवायचं कुठे?

तारुण्याच्या काळात ते एका भांड्यात वाढू शकते, परंतु एक वेळ येईल (कमी किंवा कमी जेव्हा ते 1 मीटर मोजते) तेव्हा आपल्याला ते जमिनीत लावावे लागेल. ते आल्यावर, भिंती आणि भिंतींपासून सुमारे पाच मीटर अंतरावर आणि पाईप्सपासून सुमारे दहा मीटर अंतरावर लागवड करण्याची शिफारस केली जाईल.

पृथ्वी

• गार्डन: हात एस्क्युलस हिप्पोकास्टॅनम ते खूप मागणी नाही. हे अल्कधर्मी आणि किंचित अम्लीय दोन्ही मातीत वाढते. जोपर्यंत पाण्याचा चांगला निचरा होतो तोपर्यंत ती मातीची असल्यास फारशी अडचण येत नाही.
• फुलांचा भांडे: एका भांड्यात ते सार्वत्रिक सब्सट्रेटसह वाढवता येते. आता, जेव्हा भूमध्य समुद्रासारखे हवामान उबदार बाजूला समशीतोष्ण असते, तेव्हा मी त्याला अकादमासारख्या वालुकामय सब्सट्रेट्ससह वाढवण्याची शिफारस करतो. अशाप्रकारे, तुम्हाला दिसेल की ते अधिक चांगले रूट घेते, जे तुम्हाला ज्या दिवशी बागेत ठेवायचे आहे त्या दिवशी ते निरोगी वाढण्यास मदत करेल.

पाणी पिण्याची

घोडा चेस्टनटच्या झाडाला भरपूर पाणी हवे असते. त्यामुळे दुष्काळाचा खूप त्रास होतो आपल्याला वारंवार पाणी द्यावे लागेल, विशेषतः उन्हाळ्यात. या हंगामात, आणि हवामानाच्या परिस्थितीनुसार, आठवड्यातून किमान तीन वेळा पाणी देणे आवश्यक असू शकते, मग ते भांड्यात असो किंवा जमिनीत.

शरद ऋतूतील आणि हिवाळ्यात, जर नियमितपणे पाऊस पडत असेल तर, पाणी पिण्यासाठी अंतर ठेवता येते, कारण माती कोरडे होण्यास जास्त वेळ लागतो आणि या महिन्यांत झाडाची वाढ होत नसल्याने पाण्याची गरज थोडी कमी होते.

ग्राहक

ते वाढत असताना, ते पैसे देणे मनोरंजक आणि सल्ला दिला जाईल. यासाठी, जेव्हा शक्य असेल तेव्हा सेंद्रिय खतांचा वापर करणे आवश्यक आहे, कारण यामुळे जमिनीचे गुणधर्म सुधारण्यास हातभार लागेल. कोणते वापरायचे? असे बरेच आहेत जे उपयुक्त असतील, उदाहरणार्थ: पालापाचोळा, कंपोस्ट, बुरशी, खत (कोरडे).

फक्त एक गोष्ट अशी आहे की जर ते भांड्यात असेल तर द्रव खतांचा वापर करणे अधिक श्रेयस्कर आहे. हे मातीचा निचरा खराब होण्यापासून रोखेल.

गुणाकार

El एस्क्युलस हिप्पोकास्टॅनम बियाणे द्वारे गुणाकार. हे हिवाळ्यात, घराबाहेर पेरले जाणे आवश्यक आहे, कारण ते अंकुर वाढवण्यासाठी थंड असणे आवश्यक आहे. आम्ही एक किंवा दोन बीपासून नुकतेच तयार झालेले रोप मातीच्या भांड्यात घालतो आणि निसर्गाला त्याचा मार्ग घेऊ देतो. अर्थात, संक्रमण टाळण्यासाठी, थोडे चूर्ण सल्फर घालण्याचा सल्ला दिला जातो. त्यामुळे बुरशी दिसणार नाही.

जर ते व्यवहार्य असतील तर, ते वसंत ऋतूमध्ये सुमारे 15-20ºC तापमानात उगवतात, फक्त थंडीशी संपर्क साधल्यानंतर.

प्रत्यारोपण

आपल्याला वसंत ऋतू मध्ये प्रत्यारोपण करावे लागेलत्याची पाने फुटण्यापूर्वी. भांड्यातील छिद्रातून मुळे बाहेर आली तरच ते केले जाईल, किंवा आधीच जागा संपली असेल, कारण अन्यथा रूट बॉल खाली पडेल आणि समस्या निर्माण होईल, कारण ते पुन्हा सुरू होण्यास अधिक वेळ लागेल. त्याची वाढ.

जर तुम्हाला ते जमिनीत लावायचे असेल, तर ते कमीतकमी 50 सेंटीमीटर मोजेपर्यंत थांबण्याचा सल्ला दिला जातो, कारण त्या उंचीवर ते आधीच "दिसले" आहे; म्हणजेच, ते इतर वनस्पतींपासून वेगळे करणे सोपे आहे. 1 मीटर उंच होईपर्यंत मी जास्त वेळ थांबलो, कारण ती एक अतिशय आवडती वनस्पती आहे, जी मी 2008 पासून वाढवत आहे आणि मला खात्री करायची होती की ते चांगले होईल.

छाटणी

El एस्क्युलस हिप्पोकास्टॅनम रोपांची छाटणी करू नये. त्याला त्याची गरज नाही.

कीटक

त्याचा परिणाम होऊ शकतो लेपिडोप्टेरा. विशिष्ट fascia pammene, झ्यूझेरा पायरीना, लिमंथ्रिया डिस्पार, आणि काही Cydia, जसे cydia splendana आणि Cydia fagiglandana. या सर्वांमुळे पानांचे नुकसान होते, पांढरे झिग-झॅग डाग, फांद्यावर गॅलरी आणि फळे नष्ट होतात.

जेव्हा वातावरण विशेषतः गरम आणि कोरडे असते तेव्हा त्यात काही असेल तर आश्चर्य वाटणार नाही वुडलाउस. परंतु सहसा ही गंभीर समस्या नसते.

रोग

कीटकांपेक्षा रोगांमुळे आपल्याला अधिक चिंता करावी लागते. तीन आहेत आणि वेळेत उपचार न केल्यास तिन्ही नमुन्याचा मृत्यू होऊ शकतो. हे आहेत:

• चेस्टनट अँथ्रॅकनोज: बुरशीमुळे होते मायकोस्फेरेला मॅक्युलिफॉर्मिस, आणि पानांच्या टिपा तपकिरी होतात. प्रौढ नमुन्यांमध्ये, ते खोडावर अडथळे दिसण्यास कारणीभूत ठरतात. प्रतिबंध करण्यासाठी आणि बरा करण्यासाठी दोन्हीवर पद्धतशीर बुरशीनाशकांनी उपचार करणे आवश्यक आहे. अधिक माहिती.
• चेस्टनट ब्लाइट: दुसरी बुरशी आहे, द क्रिफोनेक्ट्रिया परजीवी, जे फांद्या आणि खोडाच्या सालामध्ये छिद्र निर्माण करते. ही एक विदेशी आणि आक्रमक प्रजाती आहे, ती जगातील 100 सर्वात हानिकारक प्रजातींपैकी एक म्हणून देखील सूचीबद्ध आहे. हे उत्तर स्पेनमधील अनेक घोडा चेस्टनट झाडे आणि चेस्टनट झाडांच्या मृत्यूचे कारण आहे.
• छातीची शाई: हे बुरशीमुळे होते फायटोप्थोरा सिनामोमी. यामुळे पाने पिवळी पडतात, मुळे कुजतात आणि फळे अकाली गळतात.

प्रतिबंध करण्यासाठी आणि बरा करण्यासाठी, पद्धतशीर बुरशीनाशकांचा वापर करणे आवश्यक आहे.

चंचलपणा

El एस्क्युलस हिप्पोकास्टॅनम -20ºC पर्यंत प्रतिकार करते. तसेच 35ºC पर्यंतचे तापमान जर ते वक्तशीर असतील आणि जर त्यात पाण्याची कमतरता नसेल तर ते नुकसान करत नाही. हे फक्त त्या भागातच राहू शकते जेथे ऋतू चांगल्या प्रकारे चिन्हांकित आहेत.

घोडा चेस्टनटबद्दल तुम्हाला काय वाटले?