Albizia Julibrissin

La Albizia Julibrissin Είναι ένα από τα πιο καλλιεργημένα καλλωπιστικά δέντρα σε περιοχές με θερμό και εύκρατο κλίμα. Το ποτήρι του, όταν ανοίγει, δίνει μια ευχάριστη απόχρωση με την πάροδο του χρόνου, κάτι που σίγουρα εκτιμάται καθώς μας βοηθά να αντέχουμε καλύτερα τη ζέστη του καλοκαιριού. Επιπλέον, αν και μπορεί να φτάσει σε ενδιαφέρον ύψος, ο κορμός του δεν πυκνώνει πολύ, με αποτέλεσμα να είναι ιδανικό για μικρούς ή μεσαίους κήπους.

Η συντήρησή του δεν είναι περίπλοκη; μάλιστα συνήθως δεν έχει προβλήματα με παράσιτα ή ασθένειες και είναι ικανό να αντέξει περιόδους -μικρές, ναι- ξηρασίας.

Ποια είναι η προέλευση και τα χαρακτηριστικά του Albizia Julibrissin?

La Albizia Julibrissin, γνωστό ως δέντρο μετάξι, ακακία με μεταξένια άνθη (δεν πρέπει να συγχέεται με τα δέντρα του γένους Acacia, καθώς είναι διαφορετικά) ή ακακία της Κωνσταντινούπολης, Είναι είδος ιθαγενές της Νοτιοανατολικής και Ανατολικής Ασίας., συγκεκριμένα από το ανατολικό Ιράν μέχρι την Κίνα και την Κορέα. Περιγράφηκε από τον Antonio Durazzini και δημοσιεύτηκε στο «Magazzino toscano» το 1772.

Είναι φυλλοβόλο δέντρο, του οποίου το μέγιστο ύψος είναι 15 μέτρα. Αναπτύσσει ένα φαρδύ και φαρδύ στέμμα, που αποτελείται από λεπτά κλαδιά από τα οποία δίπτερα φύλλα μήκους 20 έως 45 cm και πλάτους 12 έως 25 cm, χωρισμένα σε 6 έως 12 ζεύγη πτερυγίων ή φυλλαριών, τα οποία είναι πράσινα ή καφέ, σκούρα σε ποικιλία Albizia julibrissin «Καλοκαιρινή σοκολάτα». Ο κορμός είναι λίγο πολύ ίσιος, με τον σκούρο γκρι φλοιό να γίνεται πρασινωπός καθώς γερνάει.

Ανθίζει την άνοιξη. Τα άνθη ομαδοποιούνται σε τερματικούς πανίκους, ροζ χρώματος. Ο καρπός είναι ένα όσπριο μήκους περίπου 15 cm επί 3 cm πλάτους, που περιέχει σκληρούς, σκούρο καφέ, ωοειδείς σπόρους που ωριμάζουν στα μέσα/τέλη του καλοκαιριού.

Τι χρήσεις έχει;

La Albizia Julibrissin Είναι ένα πολύ διακοσμητικό και εύκολο στη φροντίδα φυτό, γι' αυτό και η πιο διαδεδομένη χρήση του είναι ακριβώς η διακοσμητικός. Αλλά είναι ενδιαφέρον να γνωρίζουμε ότι χρησιμοποιείται επίσης ως φαρμακευτικών: ο φλοιός του κορμού του έχει ανθελμινθικές ιδιότητες, δηλαδή αντιπαρασιτικές και χρησιμεύει και στην επούλωση πληγών.

Εάν έχετε βοοειδή, μπορείτε να τους δώσετε τους σπόρους, καθώς είναι βρώσιμοι για αυτούς. Και τέλος, τα άνθη είναι πλούσια σε νέκταρ, που θα προσελκύσουν τις μέλισσες.

Ποια είναι η φροντίδα της ακακίας της Κωνσταντινούπολης;

Δεν είναι πολύ περίπλοκα. Για να είναι εντάξει Πρέπει να είναι σε πλήρη ηλιοφάνεια, να λαμβάνει νερό περίπου 2-3 ​​φορές την εβδομάδα (λιγότερο το φθινόπωρο-χειμώνα) και αν γονιμοποιείται τακτικά την άνοιξη και το καλοκαίρι, σίγουρα θα αναπτυχθεί με μεγάλη υγεία και δύναμη.. Για αυτό μπορείτε να χρησιμοποιήσετε οποιοδήποτε είδος λιπάσματος, προτείνοντας περισσότερο τα βιολογικά (γουανό, κομπόστ, φύκια,...) ειδικά αν θέλετε να επωφεληθείτε από τα οφέλη του.

Αν μιλάμε για το έδαφος, δεν είναι απαιτητικό. Μπορώ να σας πω ότι έχω δει δείγματα φυτεμένα σε αλκαλικό έδαφος, με όχι πολύ καλή στράγγιση και κάπως φτωχά σε θρεπτικά συστατικά, και ήταν αρκετά καλά. Επομένως, δεν χρειάζεται να ανησυχείτε για αυτό 🙂. Σε κάθε περίπτωση, μπορείτε να το καλλιεργήσετε σε γλάστρα με γενικό υπόστρωμα, ακόμα και ως μπονσάι στην akadama, αν και δεν είναι ασυνήθιστο να μην ανθίζει σε αυτές τις συνθήκες ή να κάνει τόσο λίγο.

Δεν χρειάζεται κλάδεμα, αλλά προφανώς αν το έχετε σε δοχείο, καλό είναι να το κλαδεύετε από καιρό σε καιρό, τέλος χειμώνα, για να ελέγξετε την ανάπτυξή του.

Όσον αφορά τα παράσιτα και τις ασθένειες, θα πρέπει να γνωρίζετε ότι δεν έχει αξιόλογα. Ίσως λίγο κοκκινίλα, αλλά τίποτα σοβαρό. Μπορείτε να το αντιμετωπίσετε με γη διατόμων, που είναι ένα πολύ αποτελεσματικό φυσικό εντομοκτόνο, αλλά δεν είναι απαραίτητο.

Για να λάβετε νέα αντίγραφα οι σπόροι του σπέρνονται την άνοιξη ή το φθινόπωρο, υποβάλλοντάς τα πρώτα σε μια προβλαστική επεξεργασία γνωστή ως θερμικό σοκ. Συνίσταται στην τοποθέτησή τους σε ένα ποτήρι βραστό νερό για ένα δευτερόλεπτο, και αμέσως μετά από 24 ώρες σε ένα άλλο ποτήρι νερό σε θερμοκρασία δωματίου. Μετά από αυτό το διάστημα, φυτεύονται σε γλάστρες ή σε οποιονδήποτε άλλο σπόρο έξω, σε ημισκιέρα, ώστε να βλαστήσουν σε περίπου δύο ή τρεις εβδομάδες το πολύ.

Σε διαφορετική περίπτωση, αντέχει στους παγετούς στους -18ºC, αλλά από την άλλη δεν μπορούσε να ζήσει σε κλίματα όπου η θερμοκρασία δεν έπεφτε ποτέ κάτω από τους 0 βαθμούς.