Εικόνα - Flickr / Carl Lewis
Η ιτιά που κλαίει είναι δέντρο ταινίας. Έχει πολύ φαρδύ στέμμα, όμορφα κλαδιά που κρέμονται σχεδόν στο έδαφος και λογχοειδή φύλλα που του δίνουν μια πολύ κομψή εμφάνιση.. Κατά τη διάρκεια του χειμώνα χάνει το φύλλωμά του, αλλά αυτό δεν μειώνει τη φυσική του ομορφιά ούτε την αντοχή του. Στην πραγματικότητα, είναι ικανό να αντέξει παγετούς έως -18ºC, ίσως και περισσότερο.
Έχει όμως αρκετά μειονεκτήματα. Ίσως το πιο σημαντικό είναι αυτό οι ρίζες του θέλουν πολύ χώρο για να έχουν καλή ανάπτυξη, γι 'αυτό δεν συνιστάται η φύτευση σε μικρούς κήπους. και παρόλο που πιστεύεται ότι ανέχεται το κλάδεμα, αυτό που στην πραγματικότητα κάνει είναι να μειώνει το προσδόκιμο ζωής του, αφού το καθιστά (πολύ) ευάλωτο σε επιθέσεις από παράσιτα και μολύνσεις.
Προέλευση και χαρακτηριστικά της ιτιάς που κλαίει
Η ιτιά που κλαίει είναι ένα φυλλοβόλο δέντρο ιθαγενές στην Ανατολική Ασία, του οποίου η επιστημονική ονομασία είναι Salix babylonica. Μπορεί να φτάσει σε μέγιστο ύψος τα 26 μέτρα, αλλά στην καλλιέργεια συνήθως δεν ξεπερνά τα 8 μέτρα.. Έχει στέμμα που γίνεται πολύ φαρδύ, 5-7 μέτρα, που σχηματίζεται από κρεμαστά κλαδιά από τα οποία ξεφυτρώνουν λογχοειδή φύλλα, μήκους μεταξύ 8 και 15 εκατοστών, που έχουν οδοντωτά περιθώρια. Σε ενήλικα δείγματα, μπορεί να φανεί ότι το πάνω μέρος είναι πράσινο και το κάτω μέρος είναι γλαυκό.
Τα άνθη του είναι κίτρινα γατούλα μήκους περίπου 5 εκατοστών. που αναδύεται ανάμεσα στα φύλλα. Αυτά γονιμοποιούνται με τη βοήθεια του ανέμου και αυτό είναι επίσης το μέσο μεταφοράς των σπόρων μόλις ωριμάσουν.
Το προσδόκιμο ζωής της ιτιάς που κλαίει είναι περίπου 50 χρόνια.
Τι χρήσεις έχει;
Χρησιμοποιείται για τη διακόσμηση κήπων. Συχνά φυτεύονται κοντά σε λιμνούλες ή σε υγρές περιοχές, καθώς είναι ένα δέντρο που αναπτύσσεται καλύτερα σε αυτές τις συνθήκες παρά σε ξηρό έδαφος. Μπορεί να είναι ακόμη και στο γκαζόν, αρκεί να υπάρχει απόσταση περίπου δέκα μέτρων από το δέντρο και το σύστημα άρδευσης.
Μια άλλη πολύ ενδιαφέρουσα χρήση είναι για την πρόληψη της διάβρωσης του εδάφους, ένα κοινό πρόβλημα στις όχθες ποταμών. Ομοίως φροντίζει και την πανίδα, αφού τα κλαδιά και τα φύλλα του δίνουν πολλή σκιά.
Τέλος, πρέπει να γίνει γνωστό ότι σε ορισμένες περιπτώσεις δουλεύεται ως μπονσάι, αλλά δεδομένου του μικρού προσδόκιμου ζωής του δεν ενδείκνυται.
Τι φροντίζει Salix babylonica?
Εάν τολμήσετε να έχετε ένα από αυτά τα δέντρα, το πρώτο πράγμα που πρέπει να έχετε κατά νου είναι ότι το καλύτερο για αυτό θα είναι να το φυτέψετε στο έδαφος το συντομότερο δυνατό. Αν και μπορεί να βρίσκεται σε γλάστρα για λίγο, είναι προτιμότερο να μεγαλώνει και να αναπτύσσεται στο έδαφος μιας και είναι νέος. Αλλά, εκτός από αυτό, πρέπει να βεβαιωθείτε ότι οι ανάγκες τους θα καλυφθούν:
Τοποθεσία
Είναι ένα δέντρο που πρέπει να είναι έξω από το σπίτι, εκτεθειμένο σε άμεσο ηλιακό φως, άνεμο, βροχή, ζέστη και κρύο. Πρέπει να νιώθετε τις εποχές να αλλάζουν, καθώς αυτό σας βοηθά να παραμείνετε υγιείς και να χρησιμοποιείτε καλύτερα την ενέργειά σας.
Γη
- Γλάστρα: η καλλιέργεια του σε γλάστρα δεν είναι ό,τι πιο βολικό, αλλά μπορεί να διατηρηθεί για ένα ή δύο χρόνια σε μια γλάστρα γεμάτη με γενικό υπόστρωμα καλλιέργειας (σε πώληση Aquí).
- κήπος: αναπτύσσεται σε δροσερά ή/και υγρά εδάφη, κοντά σε ποτάμια. Ανέχεται τα αλκάλια αν στραγγίζουν καλά και γρήγορα το νερό.
Πότισμα
Η ιτιά που κλαίει είναι ένα δέντρο που χρειάζεται συχνά πότισμα. Επομένως, εάν ζούμε σε μέρος όπου βρέχει ελάχιστα, θα πρέπει να ποτίζεται περίπου 4-5 φορές την εβδομάδα κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και περίπου 2 φορές την εβδομάδα τον υπόλοιπο χρόνο. Σε περίπτωση που φυτευτεί σε γλάστρα μπορούμε να τοποθετήσουμε από κάτω ένα πιάτο χωρίς προβλήματα.
Συνδρομητής
Πρέπει να πληρωθεί την άνοιξη και το καλοκαίρι, αν είναι δυνατόν με οικολογικά λιπάσματα αφού έτσι δεν θα βλάψουμε το περιβάλλον. Μερικά παραδείγματα αυτού του τύπου λιπάσματος είναι: κοπριά ζώων, κοχύλια αυγών και μπανανών, χούμο γαιοσκώληκα (προς πώληση Aquí), κομπόστ ή γκουάνο. Αρκεί να παίρνετε μία ή δύο χούφτες (ανάλογα με το μέγεθος του δείγματος), μία φορά κάθε 15 ημέρες κατά τους ζεστούς μήνες και κάθε 30 ημέρες κατά τους ψυχρούς.
Πολλαπλασιασμός
Μπορείτε να πολλαπλασιάσετε την ιτιά σπέρνοντας τους σπόρους της το φθινόπωρο ή το χειμώνα ή πολλαπλασιάζοντάς την με μοσχεύματα στις αρχές της άνοιξης:
- Σπόροι: αν ζούμε σε περιοχή όπου οι θερμοκρασίες του χειμώνα είναι χαμηλές, με παγετό ή/και χιονοπτώσεις, αυτό που θα κάνουμε είναι να τα φυτέψουμε σε γλάστρες και να τα αφήσουμε σε εξωτερικούς χώρους. αλλά αν το κλίμα είναι ζεστό, με πολύ ελαφρούς παγετούς, είναι προτιμότερο να φυτευτούν σε σκεύος με βερμικουλίτη (πωλείται Aquí) και τα βάζουμε στο ψυγείο για τρεις μήνες και μετά τα φυτεύουμε σε σπόρους που θα αφήσουμε έξω.
- Μοσχεύματα: είναι δυνατός ο πολλαπλασιασμός του κόβοντας ημιξυλώδη κλαδιά στο τέλος του χειμώνα και φυτεύοντάς τα σε γλάστρες με ίνες καρύδας (πωλείται Aquí) για παράδειγμα. Θα μείνουν σε μερική σκιά, και θα ποτιστούν για να μην στεγνώσει το υπόστρωμα.
Πληγές και ασθένειες
Τα φύλλα προσβάλλονται έντονα από έντομα ανθρακωρύχων, αφίδες, προνύμφες χρυσομέλας (είναι ένα είδος σκαθαριού) και αλευροφόρα. Στην Ισπανία η ιτιά που κλαίει πέφτει θύμα λεύκας (Paranthrene tabaniformis), που καταστρέφουν τον κορμό από μέσα. και από το άκαρι που είναι γνωστό με το όνομα σκούπα μάγισσας ιτιάς, που αρχικά κάνει το φυτό να φαίνεται λίγο άσχημο, αλλά αν δεν αντιμετωπιστεί, εξασθενεί πολύ το δέντρο στο τέλος.
Όσον αφορά τις ασθένειες, είναι πολύ ευάλωτο σε μυκητιασικές λοιμώξεις, όπως το ωίδιο ή οι μύκητες Fusicladium saliciperdum, προκαλώντας την εμφάνιση καφέ κηλίδων στα περιθώρια των φύλλων.
Κλάδεμα
Δεν συνιστούμε να το κλαδέψετε, εκτός αν θέλετε να αφαιρέσετε τα ξερά κλαδιά. Σε κάθε περίπτωση, η ώρα για να γίνει αυτό είναι τέλη χειμώνα.
Αγροτικότης
Υποστηρίζει έως -18ºC (σε κάποιες αγγλικές ιστοσελίδες λένε περισσότερα, έως -30ºC).
Σας αρέσει η ιτιά που κλαίει;