Keçiboynuzu ağacı (Ceratonia siliqua)

Keçiboynuzu ağacı, Akdeniz İspanya'nın tipik bir ağacıdır.. Onları açık alanlarda ve aynı zamanda birçok geleneksel meyve bahçesinde bulmak yaygındır. Çiftçi bunun için çok önemli kullanımlar bulmuş ve biz bahçıvanlar olarak da tadını çıkarabiliyoruz, dallarının sağladığı yoğun gölge ve yaşlandıkça artan dekoratif değeri.

Ayrıca bir bitkiden bahsediyoruz. Altı aydan az sürebilen tipik Akdeniz kuraklığından kurtulur, ilkbaharda başlayan ve yaz sonunda sağanak yağışların neden olduğu sel baskınları.

keçiboynuzu nedir?

Keçiboynuzu ağacı, Akdeniz havzasına özgü, yaprak dökmeyen bir ağaçtır. Fırsat verilirse ve izole olarak büyürse 10 metre yüksekliğe ulaşabilir., bir bahçede olsa da en çok 5-6 metrelik örnekleri görmek en yaygın olanıdır. Fincan, yeşil paripinat yapraklardan oluşan yuvarlaktır.

Gövdesi gençken ince kalır, ancak yıllar içinde yaklaşık 60-70 santimetre kalınlığa ulaşabilir. Ayrıca, yıllar geçtikçe bükülme eğiliminde olmasına rağmen çok sağlamdır. Kökleri güçlü ve uzundur, gövdeden 40 metreye kadar uzanır., yeraltı suyunu aramalarına ve yakalamalarına izin veren iki nitelik.

Ilişkin çiçekler küçük, yapraksız ve açık yeşil. Eski dallardaki çiçek saplarından filizlenirler ve bunu ilkbaharda yaparlar. Meyveleri harnup fasulyesi, yaklaşık 30 santimetre ölçebilen sert koyu kahverengi baklalardır. İçeride tohumları koruyan kauçuksu bir hamur içerdiğini göreceğiz.

Eh, bu hamur yenilebilir, tadı tatlıdır. "Dezavantajı", ekimden yaklaşık 7 yıl sonra meyve vermeye başlamasıdır, ancak bir kez başladığında, yaz sonunda hasat edilen 200 kiloya kadar bakla üretebilir.

Bilimsel adı Ceratonia silika, ancak çok daha yaygın adlarıyla bilinir: keçiboynuzu, keçiboynuzu, keçiboynuzu, garrofera, kara keçiboynuzu, keçiboynuzu, keçiboynuzu. Prosopis cinsine ait, genellikle dikenli bir ağaç olan ve aynı zamanda iki yapraklı yapraklara sahip olan Amerikan keçiboynuzu ağacından ayırt etmek önemlidir. Ceratonia silika.

Ne için?

Temel olarak Akdeniz keçiboynuzu ağacı kullanılmıştır ve günümüzde de kullanılmaktadır. yem olarak, gölge sağlamak için ve posa da yiyecek olarak. Nispeten yeni bir kullanım, onu bir bonsai olarak kullanmaktır: yavaş büyüdüğü için, neredeyse mükemmel keçiboynuzu bonsai elde etmek mümkündür.

Tohumlar yenilebilir değildir. Çok, çok sertler. Ama bir şeye hizmet ediyorlar: onları dikmek. Böyle bir ağaç elde etmek zaman alacak, ancak nasıl büyüdüğünü ve ona nasıl bakılacağını öğrenmemize yardımcı olacak bir deneyim.

Son olarak, ahşap çok sert ve dayanıklıdır, bu nedenle mobilya ve el işi yapmak için takdir edilmektedir.

keçiboynuzu ağacı özellikleri

hamur ishal önleyici ve doyurucudur ve bu nedenle kilo vermek için kullanılabilir. Ek olarak, tohumlardan elde edilen keçiboynuzu özü, emülgatör ve koyulaştırıcı olarak kullanılır.

keçiboynuzu çeşitleri

Bunlar gibi farklı çeşitler ayırt edilir:

• matafélera: koyu kırmızı bölmelerle.
• duygusalMeyve: kırmızı-kahverengi meyveli, beyaz ve çok bol posalı.
• Negrete: siyah kabuklu ve kalın hamurlu.
• Roja: küçük baklaları ve beyaz eti olan.

Kendinize nasıl bakarsınız?

Gerçekten, bu sadece gençse ve/veya saksıdaysa veya iklim en ideal değilse bakıma ihtiyacı olan bir ağaçtır. Menşe yerlerinde, örneğin Mayorka adasında, en güzel örnekler yerde olup kendi kendine büyüyenlerdir.kimse onlar için endişelenmeden. Şimdi, onun her türlü araziye uygun bir tür olduğunu düşünmek yanlış olur.

Bu nedenle, diğer ayrıntıların yanı sıra nereye yerleştirilmesi gerektiğini, ne sıklıkta sulanması gerektiğini ve hangi toprağa ihtiyacı olduğunu bilmek önemlidir:

Iklim

En önemli olduğunu düşündüğüm şeyle başlıyoruz: hava. Keçiboynuzu ağacı hava şartları uygunsa bakımı çok kolay bir bitki olabilir., yani, evet:

• dört mevsim farklıdır,
• Yılda en az 350 mm yağış düşmektedir,
• donlar var, ancak sadece -7ºC'ye kadar ve bazen
• maksimum sıcaklık 45ºC'yi geçmez

Konum

her zaman dışarıda, bir tohum olduğu için. Ek olarak, direk güneş ışığı vermelisin, aksi takdirde büyüyemez.

Öte yandan köklerinin uzun olduğunu da unutmayalım, bu nedenle borularımızın bulunduğu yerden en az on metre uzağa dikilmesi önemlidir.

arazi ve sulama

Geçirgenliği iyi olan kireçli topraklarda yetişir. (yani suyu emer ve iyi bir oranda süzerler). Bir tencerede bulundurursanız, bileşiminde perlit içerdiği sürece evrensel bir alt tabaka kullanabilirsiniz, bunun gibi. burada.

Sulamaya gelince, orta derecede yapılacaktır. Gençken yaz aylarında haftada birkaç kez ve yılın geri kalanında zaman zaman sulanır.; ancak bir kez toprağa ekildiğinde, ikinci yıldan itibaren ara sıra sulanması yeterli olacaktır.

Abone

İlkbahar ve yaz aylarında örneğin sıvı veya toz organik gübrelerle gübrelenebilir. Guano (satılık burada), gübre, solucan humusu (satılık) burada), hatta kompost bile daha sağlıklı olmanıza yardımcı olacaktır.

Zararlılar

Çok zor. Tek sorun (aslında öyle değil) gördüğüm şu ki, özellikle yaz aylarında karıncalar gövdesini ve dallarını yol olarak kullanabilirler.

Hastalıklar

Aşırı sulandığında mantar saldırısına duyarlı ve/veya toprak iyi drenaja sahip olmadığında. Onu etkileyen türler şunlardır:

• aspidiotus sulphureus
• Psödocercospora ceratoniae (Keçiboynuzu ağacının Cercospioris'i)
• gül çiçeği nekatrix

En yaygın semptomlar şunlardır: kök çürüklüğü, yaprak dökülmesi, gövde tabanında beyaz küf oluşumu, dalların ölümü. Bunu önlemek için, toprağın suyu iyi tahliye etmesini sağlamak çok önemlidirve durum böyle değilse, bunu yapmak için adımlar atın. Örneğin, drenaj borularının döşenmesi veya eğimlerin oluşturulması.

Ve tabii ki aşırı sulamadan da kaçınmalısınız.

Çarpma işlemi

Keçiboynuzu sonbaharda tohumlarla çoğalır, meyvelerini hasat ettikten sonra. Bir avuç perlit ile karıştırılmış turba ile bir tencereye ekilir ve açık havada bırakılır. İlkbahar boyunca filizlenecekler.

Keçiboynuzu hakkında ne düşündünüz?